The post ΤΕΝΕΤ appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Μέλλον και παρελθόν έχουν ενωθεί σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρόν. Ένας άνδρας πρέπει να δράσει στο τώρα ώστε να αλλάξει το αύριο που θα εξασφαλίσει το χθες. Άλμπερτ Αινστάταιν. Οπνεχάιμερ. Πυρηνική σύντηξη, σχάση, παράλληλο σύμπαν. Ποζιτρόνια. Το πείραμα της Φιλαδέλφεια. Άγνωστες λέξεις που ακούγονται ωραίες και ένα ποίημα του T.S Elliot. Έχετε ψεκάσει ποτέ ξυλόκολλα σε εσωτερικό χώρο ακούγοντας τρανς; Ε, κάτι τέτοιες ιδέες θα σας κατέβουν. Αν δεν έχετε πάρα πολλά λεφτά, μην τις κάνετε ταινία.
Αυτός που ελέγχει το παρελθόν, διοικεί το μέλλον. Αυτός που κυβερνά το μέλλον, κατακτά το παρελθόν
Red Alert, Command and Conquer
Ο σπουδαιότερος, ίσως, συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, ο Στάνισλαβ Λεμ, κάποτε είχε συμβουλεύσει τους δημιουργούς να μην γράφουν βιβλία που αφορούν ταξίδια στον χρόνο εκτός και αν είναι σατυρικά. Ο Κρίστοφερ Νόλαν, όμως, ο οποίος δεν φαίνεται να συμφωνεί ιδιαίτερα με τον Λεμ, ύστερα από 10 χρόνια διορθώσεων του σεναρίου τού κατάφερε να μας χαρίσει μια ιδιαίτερη ταινία η οποία αμέσως μετά το πέρας των 2.30 ωρών που διαρκεί, έχει μεταφέρει τον τηλεθεατή 150 λεπτά μπροστά στο μέλλον.
Στο σενάριο της ταινίας, ένας άντρας και ο φίλος του ο Ρόμπερτ Πάτισον, προσπαθούν να ανασύρουν μέσα από πυρηνικούς αντιδραστήρες κάτι κειμήλια που σχηματίζουν τον αλγόριθμο της καταστροφής του ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. Εμπόδιο στο δρόμο τους στέκεται ένας ουκρανός μεγιστάνας που δέρνει την γυναίκα του. Για κάθε βήμα που κάνουν οι ήρωες μας μπροστά, τελικά βρίσκονται 2 βήματα πίσω. Όμως το πίσω είναι το μπροστά. Έτσι σύντομα ανακαλύπτουν πως όλοι εκείνοι που έδειχναν να θέλουν να τους βοηθήσουν να πάνε μπροστά, ήταν για να βρεθούνε πίσω. Αρχή, μέση και τέλος, μέλλον, παρόν και παρελθόν, όλα κώλ@ς και μ@υνί.
Το “ΤΕΝΕΤ” είναι μια ταινία με αρκετά σεναριακά κενά τα οποία ομολογώ πως δεν ενδιαφέρομαι να ανακαλύψω ένα προς ένα ξανα βλέποντας την ταινία. Και αν ο Νόλαν, που έσβηνε και έγραφε το σεναριό του μια δεκαετία, μου πει πως δεν έχει κανένα, τότε έχω να πω πως κακώς δεν έχει: τα έργα πρέπει να φτιάχνονται για να είναι όμορφα. Όχι για να είναι τέλεια. Και το TENET είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία δράσης που καταντά κουραστική. Σαν θεατής είδα πάρα πολλή φυσική, αρκετή αυθαιρεσία στη μεταφορά της και καθόλου αφαίρεση στην τέχνη. Καλό σασπένς, καλές ερμηνείες, ωραίος ήχος, τελειώσαμε.
Βαθμολογία: 7/10
The post ΤΕΝΕΤ appeared first on Inspired by Words.
]]>The post Dunkirk – Το μετέωρο βλέμμα του Tom Hardy. appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Περιμένοντας το Dunkirk κοντά δύο χρόνια, την νέα ταινία του Christopher Nolan, σκηνοθέτη των:
1) Memento
2) Batman: The dark Knight
3) Inception
4) Interstellar
ένιωθα ακριβώς όπως όταν μια φορά περίμενα δύό κουνελάκια του Playboy να κατεβούν από το σπίτι τους για μια ώρα και σαρανταπέντε λεπτά. Δηλαδή, τρομερή αδημονία. Όταν όμως έφτασε η πολυπόθητη στιγμή, με πήρε λίγο ο ύπνος στα μισά. Και δεν θέλω να πω με αυτό πως το Δουκέρνη είναι κακή ταινία, θέλω να πω πως μπορεί και να σε πάρει ο ύπνος αν νυστάζεις και λιγάκι από πριν.
Δυστυχώς, το αντιπολεμικό αριστούργημα του Νόλαν δεν είναι ακριβώς αριστούργημα. Είναι, μάλλον, μια μέτρια ταινία ενός πολύ καλού και έμπειρου σκηνοθέτη που θα ήθελε να γίνει αριστούγημα. Μια διαφορετική προσέγγιση στον πόλεμο με καταπληκτική φωτογραφία που ασχολείται περισσότερο με πράγματα που τελικά δεν αποδίδουν.
Ωραία και βαρετή φωτογραφία από το κλείσιμο της ταινίας που πρέπει να μας συγκινήσει.
Σε καμία περίπτωση δεν κατάλαβα γιατί όλοι οι ηθοποιοί κινούνταν σε τόσο ψυχρό φλέγμα. Προφανώς για να μας παρουσιάσουν την κυνικότητα του πολέμου μέσα από το βλέμμα των μελλοθάνατων της Δουκέρνης, θα μου απαντούσε άμεσα και σίγουρα ο Μπακουρογιανόπουλος. Μόνο που, όλο αυτό δεν φάνηκε να ωφελεί αρκετά το φιλμ: Μικροί και ψυχροί διάλογοι, κεφάλια που πάνε πάνω-κάτω όλη την ώρα όταν φθάνουν οι οβίδες και σκηνές πολεμικής τρέλας που έχουμε ξαναδεί με περισσότερο νεύρο. Αν το Dunkirk πίστεψε πως η απόδοση του πολέμου μέσω της φωτογραφίας και της ντοκιμαντεριστικής αποτύπωσης της γλώσσας του σώματος των ανθρώπων με παρανομαστή την ψυχολογία του απλού στρατιώτη θα έχει πεμπτουσία, κακώς το πίστεψε.
Ακόμη ένα από τα όμορφα, αργά πλάνα στα οποία έκανε κατάχρηση η ταινία.
Στο σενάριο της ταινίας, 1944: η Δουκέρνη έχει περικυκλωθεί από τις δυνάμεις του άξονα. Με τον κλοιό να σφίγγει ώρα με την ώρα, η ολική εξολόθρευση του συμμαχικού στρατού δείχνει μοιραία. Υπάρχει άραγε ελπίδα; Στρατός, ναυτικό και αεροπορία κάνουν την ύστατη προσπάθεια για σωτηρία – 2017, χιλιάδες θεατές κολλημένοι στους κινηματογράφους, με την ανία να τους περικυκλώνει λεπτό με το λεπτό, έχουν πιθανότητα να σωθούν;
Είμαι βέβαιος πως αν η ταινία δεν ήταν του Νόλαν τα σχόλια δεν θα ήταν το ίδιο διθυραμβικά. Σε γενικές γραμμές το φιλμ δεν κάνει κάτι κακά, έχει μια καλλιτεχνική πινελιά και μάλλον υπήρξε φόβος να κριθεί αυστηρά. Το σίγουρο είναι πως ο Νόλαν έπαθε λίγο Λάνθιμο στο Dunkirk. Η σιωπηρή προσέγγιση του πολέμου δεν μου πρόσφερε κάτι και οι σκηνές μάχης μπορούν να ενθουσιάσουν μόνον κάποιον που δεν έχει δεί τις καλές ταινίες του είδους. Τα κουστούμια, οι κάμερες και η λεπτομέρια σε διάφορα επίπεδα ωραία. Όμως απ’ την στιγμή που δεν δίνουν κάτι νέο, όχι και για credit το 2017. Πάντως κρατάω τον απίθανο Tom Hardy που ακόμη και καλυμμένος με δέκα κράνη τραβάει την προσοχή και σε κάνει να αισθανθείς πως κάτι συμβαίνει με αυτόν εκεί τον μαγκιόρο πιλότο που στο τέλος θα τα γ@μήσει όλα.
Η αλήθεια είναι πως κάτι έσβησε μέσα μου για τον Νόλαν σε αυτή την ταινία. Τόσο που σκέφτομαι να τον κάνω block-delete από το facebook. Είναι πραγματικά καλός για ταινίες δράσης αλλά το λίγο παραπάνω δεν το πολυσηκώνει. Όσοι έγραψαν πως το Δουκέρνη δεν έχει κάποιο μήνυμα εσκεμμένα κάνουν λάθος. Τα μηνύματα του είναι λίγα και προσεκτικά δοσμένα αλλά υπάρχουν και περνούν χωρίς να κάνουν τομή στο φίλμ γιατί είναι σχετικά ανούσια – τουλάχιστον για ταινία του είδους -. Και, όπως η τελευταία σκηνή του Interstellar, που ο Μακόναχι παίρνει το καπελάκι του και φεύγει, έτσι και το Dunkirk κλείνει με Born-in-the-usa στιγμή.
Τελικά, σίγουρα υπάρχουν αριστουργηματικές ταινίες στο ύφος, όπως το τέλειο 10 του Αποκάλυψη τώρα, και σίγουρα περισσότερο απολαυστικές, όπως το Full metal jacket. Απ’ την σκοπιά του, αξίζει να δεις το Δουκέρνη γιατί έχει όμορφες αερομαχίες, κάποια δράση και οπωσδήποτε πρέπει να παρακολουθήσεις την γνώμη ενός αξιόλογου σκηνοθέτη για το θέμα. Αν, όμως, δεν έχεις δει τα κλασικά του είδους, δεν υπάρχει λόγος να μην αρχίσεις από αυτά.
Βαθμολογία: 7/10
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post Dunkirk – Το μετέωρο βλέμμα του Tom Hardy. appeared first on Inspired by Words.
]]>The post Contratiempo appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Το Ισπανικό σινεμά αποτελεί εδώ και χρόνια μια σημαντική κοιτίδα του παγκόσμιου κινηματογράφου η οποία κατά καιρούς μας έχει παρουσιάσει διαμαντάκια και σήμερα, 50 χρόνια από την γέννηση ή τον θάνατο του Άλφερντ Χίτσκοκ, θα μιλήσουμε για μια ταινία με Χιτσοκικό, γκρανκινιολικό, συναρπαστικό φινάλε. To “Contratiempo“. Ή αλλιώς, “Ο αόρατος επισκέπτης”. Ή αλλιώς, “The invisible guest”.
Στην υπόθεση της ταινίας, ένας άντρας συλλαμβάνεται από την αστυνομία σε δωμάτιο ξενοδοχείου με μια νεκρή γυναίκα στα χέρια και τα δακτυλικά του αποτυπώματα στο όπλο του εγκλήματος. Παρότι όλα τα στοιχεία τον ενοχοποιούν, ο νεαρός επιχειρηματίας προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδείξει πως είναι αθώος. Έτσι προσλαμβάνει μια από τις καλύτερες δικηγόρους στον κόσμο η οποία, προκειμένου να τον υπερασπιστεί όσο καλύτερα μπορεί, του ζητά να περιγράψει τα γεγονότα με πάσα ειλικρίνεια. Και κάπως έτσι, ξεκινάμε…
Παρότι η ταινία έχει έντονο Χιτσκοκικό αποτύπωμα, το μοτίβο ενός εγκλήματος σε σφραγισμένο δωμάτιο με την πόρτα κλειδωμένη από μέσα αποτελεί κλασικό εύρημα του Poe το οποίο στην συνέχεια δανείστηκε η Αγκάθα Κρίστι, στην συνέχεια κάποιοι άλλοι και στο τέλος ο σκηνοθέτης της ταινίας για να χτίσει μια δυνατή αστυνομική περιπέτεια.
Όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας μοιάζουν βγαλμένοι απ΄το cluedo.
Δεν βρίσκω ψέγος σε αυτό το φιλμ. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία ή ποιητικότητα, δεν νομίζω πως θα με ωφελήσει κάπου στην ζωή μου που το είδα αλλά σίγουρα πέρασα καλά παρακολουθώντας το. Πολύ καλογυρισμένο, πολύ σοβαρό, με αγωνία, δράση, ατμόσφαιρα και μυστήριο. Αρκετά εντυπωσιακά τα στοιχεία που αφήνει ο σκηνοθέτης στην αρχή του φιλμ για να τα αποκαλύψει στο φινάλε και να σε κάνει να τρίβεις τα μάτια σου. Το Contrratiempo είναι ένα ένα άριστο φιλμ εγκληματικού μυστηρίου. Σίγουρα αξίζει να το δεις με μεγάλη προσοχή και ακόμη καλύτερα με παρέα, ώστε να κοντραριστείτε στην παρατηρητικότητα.
Βαθμολογία: 7/10
https://www.youtube.com/watch?v=hSEuHQoWso0
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post Contratiempo appeared first on Inspired by Words.
]]>The post The Belko expirement: Θα σκότωνες τον γείτονα με έναν μπαλτα; appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Ένα από τα πράγματα που δεν πρόκειται να σου συμβούν ποτέ, είναι να πιάσεις δουλειά σε ΜΚΟ στην Κομποτά και την πρώτη μέρα στο γραφείο κάποιος να ανακοινώσει στο προσωπικό πως έχει δύο ώρες να δολοφονήσει δύο άτομα αλλιώς θα σκοτώσει τους διπλούς…
Το The Belko expirement είναι μια καλή προσπάθεια για όσους δεν έχουν δει το Batle Royal αλλά και για εκείνους που έχουν πεθυμήσει κάτι σ’ αυτό το στιλ. Πάντως, όσοι συναρπάζονται απ’ τις ταινίες με διλήμματα καλύτερα να δοκιμάσουν το funny games (στην Αμερικάνικη ή την Γερμανική εκδοχή του) που έχει χαντακωθεί και ελέω IMDB και είναι ταινία που μπορεί να σπάσει κόκαλα.
Στην υπόθεση, μια άγνωστη μαύρη κοπέλα της οποίας δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομα βρίσκει δουλειά από την Χρυσή Ευκαιρία σε μια εταιρία στη μέση του πουθενά. Δυστυχώς για εκείνη, η πρώτη της μέρα στο γραφείο συμπίπτει με την έναρξη ενός νοσηρού πειράματος που δεν θα της επιτρέψει να αγοράσει το ασημένιο σερβίτσιο που πάντα επιθυμούσε ως πρίκα για να παντρευτεί τον άντρα των ονείρων της. Όλα όσα ακολουθούν ξεφεύγουν από την τυπική ροή της πλοκής και προσεγγίζουν ένα κινηματογραφημένο reality, με σκοπό να βρεθείς για λίγο στα παπούτσια των χαραχτήρων: Θα προσπαθούσες να δραπετεύσεις; Θα κρυβόσουν μέσα στην ντουλάπα ή θα τίναζες τα μυαλά του καριόλη στον αέρα με την κοντόκανη;
Το καλό με αυτό του μέτριου διαμετρήματος project είναι πως εξελίσσεται με λογική και καλές ερμηνείες ακόμη και απ’ τους κομπάρσους ενώ από την οθόνη περνούν αρκετές γνωστές φιγούρες, κάτι που σε κάνει να αισθανθείς αρκετά οικεία με την εικόνα και να ασχοληθείς με τις εξελίξεις.
+ μια άγνωστη Μεξικανή που μοιάζει στην Michelle Rodriguez.
Σε γενικές γραμμές, το Belko expirement είναι ένα από εκείνα τα καλά ταινιάκια που δεν ξεπερνούν το 6/10 – κυρίως γιατί έχουμε δει καλύτερα πράγματα στο είδος και διότι οι εμβαθύνσεις πάνω σε τέτοιου είδους σκέψεις είναι άτοπες – αλλά το ταβάνι τους το πιάνουν και με το παραπάνω. Το καλύτερο κομμάτι της είναι πως οι αντιδράσεις των ανθρώπων κατά την εξέλιξη του “πειράματος” είναι αυτές που μάλλον θα είχαμε και οι ίδιοι, κάτι που ως ένα σημείο μπορεί να φέρει μια ανατριχίλα, και ευτυχώς, συνολικά, το κόνσεπτ δεν ξεφεύγει πάρα πολύ από αυτή την προσέγγιση.
Αξίζει την ευκαιρία της, ίσως όχι ως ταινία που θα επέλεγες να δεις στο ρεπό σου, αλλά ως το έργο που θα έβλεπες με το λιγόψυχο αμόρε σου το οποίο θα στα πρήξει με ερωτήσεις του τύπου “εσύ, μωρό μου, τι θα έκανες; θα με πυροβολούσες; Πες μου.”
Στα αξιοσημείωτα συμπεριλαμβάνω το πάρα πολύ καλό soundtrack που πέφτει κατάλληλα και ο χαρακτήρας του χασικλή που παρακολουθεί την κατάσταση σε 4D. Συνολικά, η ταινία είναι της φάσης και μπορείς να την δεις με ένα καλό τσιγαριλίκι.
https://www.youtube.com/watch?v=ifUO_T3bj3s
Βαθμολογία: 6/10 (8/10 με σταφ)
Trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=Aeg53l2x3tg
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post The Belko expirement: Θα σκότωνες τον γείτονα με έναν μπαλτα; appeared first on Inspired by Words.
]]>The post Hell or High Water – Κάποτε στο Texas appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Είναι γνωστό πως όταν σε αστυνομική περιπέτεια ακουστεί η ατάκα «Μόλις βγω στην σύνταξη, θα μετακομίσω σε κάποιο μέρος πολύ μακριά από εδώ», δύο τινά θα συμβούν: Ο χαρακτήρας θα πεθάνει και το σενάριο δεν θα ξεφύγει από τα στερεότυπα.
Το παραδοσιακό μοτίβο της ταινίας με τον «καλό» εγκληματία και τον «κακό» αστυνομικό που το μόνο που τους χωρίζει είναι μια λεπτή κόκκινη γραμμή, στην οποία πλησιάζουν αμφότεροι καθώς η υπόθεση εξελίσσεται, το έχουμε δει πολλές φορές – βλέπε Heat – και είναι πράγματι καλό θεμέλιο για να πλέξεις γύρω του γυρλάντες. Παρολα αυτά δεν αρκεί για να δώσει ένα λειτουργικό φιλμ, όποιο και είναι το cast ή ο προυπολογισμός – βλέπε Righteous Kill -. Το καλό, στην περίπτωση του Hell or high water, είναι πως η μανιέρα δουλεύει.
Σε γενικές γραμμές, η ταινία πετυχαίνει γιατί πέραν του καλογραμμένου σεναρίου, των όμορφων πλάνων και του πετυχημένου μουσικού timing, έχει ένα ιδιαίτερο, σκληροπυρινικό Τεξανό υφάκι, που μεταφέρει τον θεατή σε έναν κόσμο μακρινό και άγνωστο (στην περίπτωση πάντα που δεν γεννήθηκε στον Μισσισιπί) : Οι άδειοι σκονισμένοι δρόμοι, η βιοπάλη, τα καουμπόικα καπέλα, ο Τέξας Ρέιντζερ, ο απέραντος πολύχρωμος δυτικός ουρανός αλλά και ο όμορφος συμπρωταγωνιστής των αδικοχαμένων νιάτων, το έξυπνο «μεγάλο κόλπο», η καταδίωξη, τα shootout scenes με τους έντονους ήχους του επικρουστήρα. Λίγο το νόημα της ζωής, λίγο οι δερμάτινες μπότες, και όλα μοιάζουν να ‘ναι όπως θα ‘πρεπε, ειδικά αν κάποιος ψάχνει ταινία με ληστείες, γρήγορες ατάκες, καταδίωξη και τον Jeff Bridges στον ρόλο του σερίφη που ακούει folklore στο περιπολικό του.
Βαθμολογία: 7/10
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post Hell or High Water – Κάποτε στο Texas appeared first on Inspired by Words.
]]>The post The man in the high castle appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
The Man in the High Castle είναι, κατ εμέ, το καλύτερο βιβλίο του Philip Dick και παρά την επιτυχία που γνώρισαν άλλα έργα του στο σινεμά(blade runner, Truman Show, Minority Report), το συγκεκριμένο βιβλίο έμοιαζε υπερβολικά δαιδαλώδες για μια καλή μεταφορά.
Στο βιβλίο – Οι Ναζί έχουν νικήσει τον Β παγκόσμιο πόλεμο και ένας άγνωστος άντρας που ζει κάπου καλά κρυμμένος (The Man in the high castle) γράφει βιβλία (στην σειρά ντοκιμαντέρ) για το πως θα ήτανε ο κόσμος αν ο πόλεμος είχε κερδηθεί από τους συμμάχους. Η πλοκή που ξετυλίγεται γύρω από το ιδιοφυές εύρημα του Phillip Dick ουσιαστικά κλείνει κριτικά το μάτι σε δύο κόσμους: Τον “φασιστικό” (ο οποίος στην περίπτωση μας έχει επικρατήσει) και τον “δημοκρατικό” (που υποτίθετε πως ζούμε στην πραγματικότητα. Βέβαια, φασισμός σημαίνει πάντοτε βια και ΦΥΣΙΚΑ έτσι παρουσιάζει αυτή την εναλακτική πραγματικότητα και ο συγγραφέας. Εκείνο που έχει σημασία, πάντως, είναι το κοντράνστ (ο “The Man in The high castle” γράφει για τον κόσμο έτσι όπως τον φανταζόταν πως θα είναι, όχι όπως είναι) μεταξύ του πως θα έπρεπε να συμβαίνουν τα πράγματα και πως πραγματικά συμβαίνουν. Αυτό ήταν και το ισχυρότερο μήνυμα (πέρα απο την πηγαία δράση, τα ατμοσφαιρικά εναλλακτικά σκηνικά και την τραβηχτική ερωτική ιστορία) του βιβλίου – πίσω απο την ιλιγγιώδη πλοκή – και έτσι φαίνεται πως εξελίσσονται τα πράγματα και στην σειρά.
O Ridley Scott που ουσιαστικά σκηνοθετεί (εμφανές τόσο στην φωτογραφία όσο και στα φίλτρα και την ζοφερότητα των ρόλων) ταιριάζει γάντι στην σκοτεινότητα του Dick. Μόλις ανακάλυψα την σειρά, αισθάνθηκα πως είναι ένα πραγματικό προνόμιο που ένα τόσο καλό βιβλίο μεταφέρθηκε, υπο την μαεστρία ενός εκ των καλύτερων σκηνοθετών και την βοήθεια της πιο σύγχρονης τεχνολογίας, στην μικρή οθόνη. Και φυσικά το αποτέλεσμα δεν απαγοητεύει (η σειρά είναι άρτια από σκηνοθετικής μεριάς). Προς το παρόν έχει κυκλοφορήσει ο πρώτος κύκλος (8,4 στο Imdb – αν και η βαθμολογία είναι αδιάφορη σε σειρές σαν κι αυτη) και ένα σύντομο συμπέρασμα είναι πως αν οι Ναζί είχαν κάτι καλό, αυτό ήταν οι φοβερές δερμάτινες καμπαρντίνες τους και οι μυτερές τους μπότες.
Βαθμολογία: 8/10
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post The man in the high castle appeared first on Inspired by Words.
]]>The post The Accountant, ο vigilante – λογιστής appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Όταν από την μία μεριά έχεις έναν κορυφαίο θεατρικό ηθοποιό όπως ο J.K Simmons, ο οποίος έχει πρωταγωνιστεί από Σέξπιρ μέχρι Παπακαλιάτη, και από την άλλη τον ταλαντούχο, όμορφο, έξυπνο, ηθοποιό, τραγουδιστή, σεναριογράφο, απόφοιτο Harvard, πολιτικό αναλυτή και πρώην γκόμενο της jay lo – ποιο γαμάτο άνθρωπο στον κόσμο, Ben Affleck και ανάμεσά τους μια ταινία που οδηγεί στην μεταξύ τους σύγκρουση, το ενσταντανέ έχει αν μη τι άλλο ενδιαφέρον. Δυστυχώς, το τελικό αποτέλεσμα δεν δικαιώνει μεγάλες προσδοκίες αλλά είναι τουλάχιστον φιλότιμο και φρέσκο.
Στην ταινία, O Affleck υποδύεται τον Christian Wolf, έναν άντρα με αυτισμό ο οποίος έχει καταφέρει να περιορίσει το σύνδρομο του και να αφοσιωθεί στην ταπεινή δουλειά του καλύτερου λογιστή στον κόσμο. Ο Wolf είναι πολύ κοντά στο να ξεσκεπάσει μια απάτη πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, αλλα το διακύβευμα εμπλέκει πολύ κόσμο και μια ομάδα δολοφόνων αναλαμβάνει να μην αφήσει τα ζεστά εκατομμύρια να πουντιάσουν. Όμως, εκείνο που δεν έχουν υπολογίσει είναι πως ο Christian Wolf δεν είναι μόνο άσσος στα κομπιουτεράκια αλλά και στα πυροβόλα όπλα. Έτσι ο Ben Affleck, σε μια… κάπως… περίεργη… ενναλαγή ρόλων που θυμίζει κάτι από Κλαρκ Κεντ, αναγκάζεται να αφήσει τα γυαλιά του στο τραπέζι και με πολύ Ζίου Ζίτσου να κατατροπώσει όλους τους αιμοδιψείς κακούς, βγαλμένους από Coin Op της δεκαετίας του 90.
Σε γενικές γραμμές, το σενάριο είναι μια μπλεγμένη υπόθεση που προσπαθεί να κάνει μια δυσλειτουργική ιστορία να παρουσιαστεί αρμονικά. Κάτι που σχετικά καταφέρνει, κυρίως γιατί η σκηνοθεσία είναι καλή και οι ερμηνείες δυνατές, έτσι που καταστάσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά αποκτούν την μεγαλύτερη συνοχή που θα μπορούσαν. Ο θεατής είναι αδύνατον να μην χάσει κάπου τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά επειδή ένας λογιστής – vigilante είναι κάτι που δεν έχουμε ξανασυναντήσει και ένα ωραίο παραμύθι παραμένει πάντοτε ένα ωραίο παραμύθι, θα συνεχίσει μόνο και μόνο για το σασπένς και δεν θα σβήσει την τηλεόραση.
Απογυμνωμένος ο σεναριακός κορμός κολυμπάει στα πιο επιφανειακά αμερικάνικα νερά και περιέχει ατάκες όπως «έχω λύσει τον κύβο του ρούμπικ σε 10 δευτερόλεπτα», αλλά η πρωτοτυπία του βασικού χαρακτήρα, οι ανατροπές, οι ερμηνείες και η γενικότερη φάση κυβέρνηση – FBI -corporations – εκδικητές και μακελίδι, κρατούν το Concept.
Περιφραστικά, η βαθμολογία της ταινίας είναι: Αν την έβλεπες Σάββατο βράδυ στο ΣΤΑΡ channel μπορεί και να πήγαινες για ύπνο μετά το τρίτο διάλειμμα για διαφημίσεις ένώ αν την πετύχαινες στον ANT1 και ήσουν μαθητής, θα την παρακολουθούσες μέχρι τέλους , αλλά δεν θα την συζητουσες και με τους φίλους σου την επόμενη μέρα στο σχολείο.
Βαθμολογία: 7/10
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post The Accountant, ο vigilante – λογιστής appeared first on Inspired by Words.
]]>