The post Οζαρκ appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Σε γενικές γραμμές, το Όρζακ δεν είναι μια από εκείνες τις σειρές τις οποίες συνηθίζω να παρουσιάζω. Δεν είναι ούτε τόσο καλή, ώστε να γράψω κάτι για εκείνη, ούτε αρκετά κακή, ώστε να αξίζει διακωμώδησης. Ο μοναδικός λόγος που θα ασχοληθώ μαζί της είναι γιατί μου δημιούργησε τόσα τραύματα, που ο ψυχολόγος μου μού είπε πως θα ήταν καλό να μιλήσω σε κάποιον για εκείνη…
Στο σενάριο της σειράς, ένας φέρελπις επιχειρηματίας και ο λογιστής συνάδελφός του που ξέρει τι λένε τα κομπιούτερ και οι αριθμοί ξεπλένουν χρήμα για λογαριασμό του Πάμπλο Εσκομπάρ του Μεξικό. Όσο όμως και να το πλένουν το χρήμα παραμένει βρώμικο κι έτσι αποφασίζουν να πάρουν λίγη από την μπουγάδα για το σπίτι τους. Κάτι που φαίνεται πως δεν αρέσει καθόλου στον λατίνο πελάτη τους, ο οποίος είναι εμμονικός με την καθαριότητα και με την σειρά του αποφασίζει να τους κρεμάσει για να ξεμυρίσουν. Με αυτά και με αυτά λοιπόν, ο πρωταγωνιστής μας αποφασίζει να μεταφέρει την εταιρεία του στην ευωδιαστή περιοχή του Όζαρκ ή οποία διαθέτει αρκετή θάλασσα για την μπουγάδα και καλύτερες εταιρίες απολυμάνσεων. Και παρότι αρχικά τα πράγματα στον Αμερικανικό νότο δείχνουν πως θα του πάνε πλέον δεξιά, οι περιστάσεις δεν εξελίσσονται ιδιαίτερα ευοίωνα για εκείνον και τώρα εκτός από την Μεξικανική μαφία ξεκινούν να τον κυνηγάνε οι τοπικοί απατεώνες, η αστυνομία, οι χωριάτες με τσάπες, οι γιαγιάδες με πλάστες, οι στρουθοκάμηλοι και τα δηλητηριώδη βατράχια των ποταμών.
Το (πρ)Οζαρκ είναι μια αξιοπρεπής σαπουνόπερα για την Μαφία, η οποία έχει γραφτεί από ανθρώπους που ούτε γνωρίζουν αρκετά για το θέμα το οποίο παρουσιάζουν ούτε και έχουν δει, προφανώς, τουλάχιστον το Sopranos. Το φιλμ ειναι μονταρισμένο με ένα ασημί φίλτρο για μάχιμουμ κατάθλιψη ενώ καθ’ όλη την διάρκεια του πρέπει να επαναλαμβάνεται τουλάχιστον 100 φορές η φράση “Θα σκοτώσουν εσένα και την οικογένειά σου”. Οπότε αποφύγετε την σειρά αν έχετε οικογένεια.
Σε γενικές γραμμές, το (πρ)Οζαρκ είναι μια καλογυρισμένη σειρά αποτελούμενη από χαριτωμένες ερμηνείες και προσεγμένο σενάριο η οποία παρουσιάζει καταστάσεις που απέχουν αρκετά από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν στην πραγματικότητα. Έχει ενδιαφέρον και ενδείκνυται για ανελλιπή παρακολούθηση αλλά δεν αξιώνει άλλες δάφνες και δεν βρίσκω κανέναν λόγο κάποιος να το προτιμήσει από το αριστουργηματικό Sopranos που διαθέτει ακριβώς τα ίδια στοιχεία και βρίσκεται ακριβώς δύο κλάσεις πάνω σχεδόν σε όλα τα επίπεδα.
Βαθμολογία: 6/10
The post Οζαρκ appeared first on Inspired by Words.
]]>The post Mindhunter: Είμαστε όλοι δολοφόνοι σε κατάσταση αναμονής. appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Πριν πω δύο λόγια για την υπόθεση του Mindhunter, την ολοκαίνουργια, ολόφρεσκη και… ολοκαίνουργια σειρά του Netflix θα ξεκινήσω απ’ το γεγονός πως πίσω απ’ την παραγωγή της βρίσκεται ο David Fincher, σκηνοθέτης των:
1) Seven
2) Fight Club
3) Zodiac
4) Benzamin Button
5) The girl with the dragon tattoo
6) House of Cards
για τον οποίο πρόσφατα είδα και ένα αρκετά ενδιαφέρον βίντεο:
Αν λοιπόν όλα τα παραπάνω, μαζί με το γεγονός πως τα δέκα επεισόδια όλου του πρώτου κύκλου είναι ήδη στον αέρα και μπορείτε να τα παρακολουθήσετε σκεπασμένοι με παπλώματα και την βροχή να σας χτυπά το τζάμι, δεν σας αρκούν για να την δείτε, θα προσθέσω ορισμένους ακόμα καλούς λόγους.
Η σειρά είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο, το οποίο εξερευνά πραγματικά γεγονότα πίσω από τις έρευνες του FBI την δεκαετία του ’80 για τους κατά συρροήν δολοφόνους. Η πλοκή σας μοιάζει σκοτεινή, με μυστήριο και ανατρεπτικό ενδιαφέρον; Καλά κάνετε. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να θυμηθώ πάνω από δέκα ταινίες (ή σειρές) οι οποίες να περιέχουν τα πάντα και να απευθύνονται σχεδόν σε όλους: Μυστήριο, δράση, αγωνία, κλιμάκωση, ένταση, πλοκή, ντεντέκτιβς, καπαρντίνες, σκηνοθεσία, διαλόγους, χιούμορ… μυστήριο… δράση… αγωνία…
Στο σενάριο, δύο πράκτορες του FBI ξεκινούν τις συνεντεύξεις από διάσημους δολοφόνους. Και παρότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν διανύουν ακριβώς το απόγειο της καριέρας τους, βοηθούν τους πράκτορες μας όχι μόνο να διαλευκάνουν αντίστοιχα εγκλήματα αλλά και να εισχωρήσουν ακόμα περισσότερο στην ψυχολογία καθημερινών μαχαροβγάλτων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και όλοι στην πολυκατοικία τους λένε πως ποτέ δεν έδωσαν δικαιώματα.
Η σειρά διαπραγματεύεται τις άγνωστες πτυχές του ψυχολογικού υποβάθρου των δολοφόνων, ως όργανο μελέτης και πρόβλεψης για μεταγενέστερα εγκλήματα. Και το inception εδώ, είναι πως τα ταμπού τα οποία εκείνη την εποχή είχε το FBI στο να προσεγγίσει σε ανθρώπινο επίπεδο την σκοτεινή ψυχολογία ενός ειδεχθή δολοφόνου, είναι μάλλον ακριβώς τα ίδια με του μέσου θεατή σήμερα… Έτσι, καθώς η σειρά εμβαθύνει όλο και περισσότερο στην ακαμψία των αρχών εκείνης της εποχής, στην ουσία δοκιμάζει τις δικές μας αντοχές.
Γκομενάρα milf του FBI, που θα σπάσει τα ούμπαλα των πρωταγωνιστών μας.
Αφήνοντας στην άκρη την σκηνοθεσία, τα κουστούμια και τις γραβάτες του FBI, τα καμπυλόγραμμα αμάξια της δεκαετίας και την καλή μουσική (όλα τους υπέροχα) η πλοκή έχει πραγματικό σασπένς. Καθώς μικρά στοιχεία μπαίνουν, τα πάντα αλλάζουν και όλα εξελίσσονται. Που ξεχωρίζει ο άνθρωπος από το κτήνος; Μήπως είμαστε και οι ίδιοι κοινωνιοπαθείς; Μήπως στην πραγματικότητα είμαστε κι εμείς αποκλίνοντες; Δολοφόνοι σε κατάσταση αναμονής; Αν ναι, τι είναι αυτό που μπορεί να μας πυροδοτήσει;
ΜΠΟΥΜ.
https://www.youtube.com/watch?v=7gZCfRD_zWE
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post Mindhunter: Είμαστε όλοι δολοφόνοι σε κατάσταση αναμονής. appeared first on Inspired by Words.
]]>The post Game Of Thrones VS Survivor appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Για αρκετούς λάτρεις του βιβλίου στην αντίπερα ήπειρο, ο George R. R. Martin θα έπρεπε να έχει τελειώσει την φάση με το Game of Thrones από το 2ο βιβλίο, πριν οι μεγάλοι εκδοτικοί κάτσουν στο τραπέζι με προτάσεις που δεν μπορούσε να αρνηθεί. Σε κάθε περίπτωση, η 7η σεζόν της σειράς ξεκίνησε με μπρίο και θα διαρκέσει περίπου δύο μήνες. Ακριβώς πριν την έναρξη του νέου Survivor δηλαδή. Ευτυχώς αυτά τα δύο δεν θα συμπέσουν φέτος, για την περίπτωση όμως που κάποτε το κάνουν έφτιαξα μια λίστα που θα μας διευκολύνει να επιλέξουμε.
Game of Thrones Survivor
- Θάνατος χαρακτήρα κάθε ≈ δύο εβδομάδες Αποχώρηση παίχτη κάθε μία εβδομάδα
- Μάχη κάθε ≈ 8 επεισόδια Αγώνισμα σε κάθε επεισόδιο
- Έχει βαρετές σκηνές Έχει βαρετές στιγμές
- Έχει μονομαχίες Έχει ξυλίκι
- Δεν ξέρεις πως μοιάζει το Westeros Δεν ξέρεις πως μοιάζει η Καραιβική
- Έχει γυμνό Έχει μαγιό
- Έχει σιδηρούν θρόνο Έχει 100.000 ευρώ
- Έχει Λάνιστερ Έχει διάσημους
- Έχει Μαχητές Έχει Σταρκς
- Έχει Σέρσει Έχει Βαλαβάνη
- Έχει Τζόφρι Έχει Χανταμπάκη
- Δεν έχει Ντάνο Έχει Ντάνο
- Κάνει τα παιδιά να παίζουν με σπαθιά Κάνει τα παιδιά να παίζουν με σχοινιά
- Πάνε και δεν φτάνουν Πάνε και φτάνουν
- Υπάρχουν καλύτερες σειρές να δεις Υπάρχουν καλύτερες εκπομπές να δεις
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό το Survivor βγαίνει κερδισμένο, μιας που και 100.000 ευρώ έχει ενώ ο Iron Throne είναι ένα μάτσο καραβόξυλα και συχνότερες αποχωρήσεις έχει αλλά και Γιώργο Αγγελόπουλο – Ντάνο.
Αν, παρόλα αυτά, βρίσκεται κι άλλες συγκρίσεις, μπορείτε να τις αφήσετε στα σχόλιά σας.
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post Game Of Thrones VS Survivor appeared first on Inspired by Words.
]]>The post The man in the high castle appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
The Man in the High Castle είναι, κατ εμέ, το καλύτερο βιβλίο του Philip Dick και παρά την επιτυχία που γνώρισαν άλλα έργα του στο σινεμά(blade runner, Truman Show, Minority Report), το συγκεκριμένο βιβλίο έμοιαζε υπερβολικά δαιδαλώδες για μια καλή μεταφορά.
Στο βιβλίο – Οι Ναζί έχουν νικήσει τον Β παγκόσμιο πόλεμο και ένας άγνωστος άντρας που ζει κάπου καλά κρυμμένος (The Man in the high castle) γράφει βιβλία (στην σειρά ντοκιμαντέρ) για το πως θα ήτανε ο κόσμος αν ο πόλεμος είχε κερδηθεί από τους συμμάχους. Η πλοκή που ξετυλίγεται γύρω από το ιδιοφυές εύρημα του Phillip Dick ουσιαστικά κλείνει κριτικά το μάτι σε δύο κόσμους: Τον “φασιστικό” (ο οποίος στην περίπτωση μας έχει επικρατήσει) και τον “δημοκρατικό” (που υποτίθετε πως ζούμε στην πραγματικότητα. Βέβαια, φασισμός σημαίνει πάντοτε βια και ΦΥΣΙΚΑ έτσι παρουσιάζει αυτή την εναλακτική πραγματικότητα και ο συγγραφέας. Εκείνο που έχει σημασία, πάντως, είναι το κοντράνστ (ο “The Man in The high castle” γράφει για τον κόσμο έτσι όπως τον φανταζόταν πως θα είναι, όχι όπως είναι) μεταξύ του πως θα έπρεπε να συμβαίνουν τα πράγματα και πως πραγματικά συμβαίνουν. Αυτό ήταν και το ισχυρότερο μήνυμα (πέρα απο την πηγαία δράση, τα ατμοσφαιρικά εναλλακτικά σκηνικά και την τραβηχτική ερωτική ιστορία) του βιβλίου – πίσω απο την ιλιγγιώδη πλοκή – και έτσι φαίνεται πως εξελίσσονται τα πράγματα και στην σειρά.
O Ridley Scott που ουσιαστικά σκηνοθετεί (εμφανές τόσο στην φωτογραφία όσο και στα φίλτρα και την ζοφερότητα των ρόλων) ταιριάζει γάντι στην σκοτεινότητα του Dick. Μόλις ανακάλυψα την σειρά, αισθάνθηκα πως είναι ένα πραγματικό προνόμιο που ένα τόσο καλό βιβλίο μεταφέρθηκε, υπο την μαεστρία ενός εκ των καλύτερων σκηνοθετών και την βοήθεια της πιο σύγχρονης τεχνολογίας, στην μικρή οθόνη. Και φυσικά το αποτέλεσμα δεν απαγοητεύει (η σειρά είναι άρτια από σκηνοθετικής μεριάς). Προς το παρόν έχει κυκλοφορήσει ο πρώτος κύκλος (8,4 στο Imdb – αν και η βαθμολογία είναι αδιάφορη σε σειρές σαν κι αυτη) και ένα σύντομο συμπέρασμα είναι πως αν οι Ναζί είχαν κάτι καλό, αυτό ήταν οι φοβερές δερμάτινες καμπαρντίνες τους και οι μυτερές τους μπότες.
Βαθμολογία: 8/10
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post The man in the high castle appeared first on Inspired by Words.
]]>The post Westworld: Ένας τόνος λεφτά μπροστά από μια κάμερα. appeared first on Inspired by Words.
]]>
0
0
Είναι άραγε δυνατόν κάποιος να μπορέσει να περιγράψει μια σειρά όπως το Westworld μέσα σε λίγα μόλις λόγια; Η απάντηση, φυσικά και είναι. Άλλωστε η πλοκή της ταινίας δεν είναι πάνω από δυο γραμμές και αν η σειρά ήταν βιβλίο, θα ήταν ένα βιβλίο το οποίο χρησιμοποιεί συνεχώς τις ίδιες λέξεις.
Το Westworld είναι μια από εκείνες τις σειρές που καταφέρνουν και ξεπερνούν τα πολλά τους μειονεκτήματα χάρη στον πλούσιο προϋπολογισμό τους (βλέπε Game Of Thrones, Walking Dead) παρότι δεν έχει αντίστοιχο fun service. Στην πραγματικότητα, μου κάνει έκπληξη πως η δημοτικότητα του κυμάνθηκε σε τέτοια ύψη ενώ αντίστοιχα εγχειρήματα έχουν προβληθεί στο ρελαντί, αλλά ο συνδυασμός Anthony Hopkins – Ed Harris σε παραγωγή τέτοιου διαμετρήματος δεν μπορεί εύκολα να μείνει στην αφάνεια.
Σε γενικές γραμμές, αντίθετα από την κλασική ταινία με πρωταγωνιστή τον πρώτο καραφλό γόη που γνώρισε το Hollywood, Yul Brynner, το reboot του Westworld προσπαθεί να πει τα πάντα και τελικά λέει ελάχιστα. Δεν καταφέρνει να επεκτείνει την ευρηματικότητα της πρώτης ταινίας και οι χιλιο ειπωμένοι προβληματισμοί του δεν θέτουν νέες σκέψεις. Κινείτε με εσωστρέφεια πίσω από τα ντουβάρια της αρχικής ιδέας και συχνά κουράζει, ενώ πρώτη φορά βλέπω – τον πάντοτε απολαυστικό πάντως – Anthony Hopkins να εμφανίζει αμφιβολία στην διεκπεραίωση των ακατανόητων προθέσεων του – ultra κυνικού, οραματιστή – χαρακτήρα του. Το καταπληκτικό momentum του Ed Harris ντυμένου στα καουμπόικα δεν αξιοποιείτε ποτέ και η προσμονή μιας σκηνής-αποθέωσης συμβιβάζετε στην επανάληψη.
Παρολαυτα, το δυσθεώρητο budget της σειράς, τα πάρα πολύ πλούσια σκηνικά και οι ερμηνείες του Harris/Hopkings προηγούνται του σεναρίου και των μονίμως θλιμμένων χαρακτήρων. Αποκλειστικά πάντως για τους λάτρεις του σασπένς και όχι για όσους προσπαθήσουν να εμβριθήσουν περισσότερο, αφού η επιφανειακή προσέγγιση της σειράς με φίλους και ποπ-κορν είναι η μοναδική που στο τέλος δικαιώνει τον θεατή.
Εν κατακλείδι, το Westworld είναι ένα κράμα που προσπαθεί να χωρέσει πολλά πράγματα και επιρροές μαζί, δεν δίνει κάτι νέο σε επίπεδο φαντασίας και αφήγησης και το φινάλε του είναι απλά ένα φινάλε. Αξίζει να το δείτε, γιατί δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο σ’ αυτόν τον τομέα, τουλάχιστον σε επίπεδο σειρών, και γιατί ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα για να γυριστεί που το εντυπωσιακό του περίβλημα σε κάνει να ξεχνάς το μέτριο δώρο που ανοίγεις.
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
0 %
The post Westworld: Ένας τόνος λεφτά μπροστά από μια κάμερα. appeared first on Inspired by Words.
]]>