Parasite

Read Time:2 Minute, 34 Second

To Parasite, η ταινία θριαμβευτής (sic) των φετινών Oscar, είναι ένα αρκετά πρωτότυπο, Κορεάτικο, φιλμ του οποίου η βράβευση αποτελεί – τουλάχιστον για εμένα προσωπικά – άλλη μια απόδειξη πως το επίπεδο του κινηματογράφου βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά στάνταρτς αυτή την στιγμή. Και, όπως άλλωστε και ένας κορεάτης κάποτε είπε: 난 섹스 안 해

Συγκλονιστικό στιγμιότυπο από την ταινία, στο οποίο κάποιος ψιθυρίζει στο αυτί της πρωταγωνίστριας πως 속옷 만 가지고와

Για να μπορέσω να γίνω κατανοητός σε όσα θέλω να πω, θα χρειαστεί να παραφράσω τα λόγια ενός μεγάλου θεωρητικού, του Νίκου Αλέφαντου, ο οποίος κάποτε είχε πει τα εξής σε μια από τις πολλές του συνεντεύξεις (δείτε το σημείο από το παρακάτω απόσπασμα) :

Αυτό που λέω δηλαδή είναι το εξής: Το Parasite είναι ένα αξιοπρόσεκτο και φρέσκο ταινιάκι, με όλα τα πειραματικά και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που αυτού του είδους οι ταινίες έχουν, το οποίο όμως, άπαξ και διακριθεί στα Όσκαρ (όπως και έκανε) , ουέ και αλίμονο για το επίπεδο του κινηματογράφου φέτος. Και μιας και μιλάμε για ξενόγλωσσο φιλμ, το οποίο έσπασε το κατεστημένο (sic), ας θυμηθούμε ένα πραγματικό αριστούργημα που η μόνη του βράβευση ήταν αυτή της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, λίγα χρόνια πριν:

Στο σενάριο της ταινίας, ο μεγάλος γιος μιας οικογένειας που μόλις έχει χάσει την επιχείρησή της, βρίσκει δουλειά ως παιδαγωγός στο σπίτι ενός πολύ ευκατάστατου ζευγαριού. Αρπάζοντας την ευκαιρία που του παρουσιάζεται, χώνει στην δουλειά την αδερφή του, τον πατέρα του, την μάνα του, την ανιψιά του, την γυναίκα του, το αίσθημα του, την πεθερά του και την συννυφάδα του. Και κάπως έτσι, αργά μα σταθερά, οι τέως άνεργοι και ανεπρόκοποι Κορεάτες αρχίζουν να παρεισφρέουν στο σπίτι και την ζωή της πλούσιας οικογένειας που ξαφνικά θα βρεθεί αντιμέτωπη με το απειλητικό παράσιτο που έχει επιδημίσει την βίλα του.

Σε γενικές γραμμές, το φιλμ είναι συμπαγές και πρωτότυπο, αν και το φινάλε δεν παραδίδει στον θεατή την κατακλείδα της ευρηματικής πλοκής, κάτι το οποίο μετριάζει την πρότερη κλιμάκωση, χωρίς πάντως να φέρνει τριγμούς στο οικοδόμημα. Το ξεδίπλωμα πολυδιάστατο, ενδιαφέρον και με επίπεδα, ενώ αρκετοί από τους θεατές και τους κριτικούς μπόρεσαν να βρουν μπόλικους συμβολισμούς – τους οποίους λογικά θα ανακαλύψετε κι εσείς – στην διάρκεια της ταινίας, οι οποίοι όντως υπάρχουν αλλά δεν αποτελούν το ισχυρό στοιχείο, ενώ το μαύρο χιούμορ το οποίο όλοι εκθείασαν σε εμένα προσωπικά εμφανίστηκε σχετικά αχνό.

Του τέστιν, το Parasite είναι μια καλή ταινία αλλά όχι, δεν είναι η καλύτερη ταινία φέτος και δυστυχώς η αναρρίχηση της στις βραβεύσεις κάνει αισθητή την έλλειψη ανταγωνισμού και πρωτότυπων σεναρίων. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα ερχόμενη ως αουτσάιντερ, τόσο το “Irishman” όσο και το “Κάποτε στο Χόλιγουντ” είναι σαφώς καλύτερες, αλλά η γενική επανάληψη προσώπων και σεναρίων την ξεδιάκρινε για λόγους αναγκαιότητας. Παρόλα αυτά προτείνω ακράδαντα να την δείτε και αν τελικά σας ενθουσιάσει, ίσως αποτελέσει καλή αφορμή για να ασχοληθείτε περισσότερο με φιλμάκια που φλερτάρουν με το B΄και έχουν συνεπακόλουθο την πρωτοτυπία και τον πειραματισμό. Όπως, ας πούμε: