Read Time:2 Minute, 17 Second
Το πρωινό της 19ης Μαΐου 1895 ο περίφημος Κουβανός ποιητής και επαναστάτης Χοσέ Μαρτί θα πέσει νεκρός από το άλογο του στην μάχη του Ντος Ρίος. Την πρώτη που δόθηκε για την ανεξαρτησία της Κούβας και που ο ίδιος είχε οργανώσει, επιλέγοντας να πολεμήσει σε αυτή τόσο παράτολμα ώστε να σιγουρευτεί πως το τέλος του θα έρθει όπως στα όνειρά του, καλπάζοντας ευτυχέστερος από ποτέ στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Στις 3 Αυγούστους του 1492, από το λιμάνι “Πάλος ντε λα Φροντέρα” ο Χριστόφορος Κολόμβος ξεκινούσε ένα ταξίδι που είχε ως σκοπό την ανακάλυψη μιας νέας γης η οποία θα προμήθευε την Ισπανία με άφθονο χρυσάφι. Αρκετούς μήνες αργότερα θα επέστρεφε στην πατρίδα του σχεδόν με άδεια από πρώτες ύλες χέρια άλλα με αρκετούς σκλάβους από μια ακτή της Καραϊβικής που αργότερα θα έπαιρνε το όνομα της Κούβας. Τα δωρεάν εργατικά χέρια ήταν η αντιπρότασή του στο παλάτι για τον χρυσό που δεν είχε καταφέρει να βρει και η πρώτη απάντηση της Βασίλισσας ήταν πως η Ισπανία στέκονταν ενάντια στην δουλοκρατεία…
Λίγους μήνες μετά, ο Κολόμβος ξεκινά την δεύτερη εκστρατεία του με προορισμό την ακτή της Καραϊβικής και μέσα στα επόμενα χρόνια στήνεται από την Ισπανία ένα τεράστιο δίκτυο δουλοπαροικίας το οποίο θα διαρκέσει 400 χρόνια και κατά το οποίο οι σκλάβοι θα μεταφέρονται με τόσο απάνθρωπες συνθήκες στις Ισπανικές γαλέρες, που μόλις οι μισοί θα επιζούν από το ταξίδι.
Η ιστορία της Κούβας είναι η ιστορία μιας χώρας που ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι και ανθρώπων που χαμογελούν ακόμη και στην δυστυχία τους. Όπως και σε ολόκληρη την λατινική Αμερική το άγγιγμα της ζωής μέσα από το χάραγμα της φύσης είναι τόσο έκδηλο που οι άνθρωποι αποστρέφονται την υπερβολή και απολαμβάνουν την απλή καθημερινότητα με τρόπο που, όπως εκφράστηκε και μέσα από την λογοτεχνία τους, μόνο μια λεπτή και δυσδιάκριτη γραμμή χωρίζει την φαντασία από την πραγματικότητα και το όνειρο από την καθημερινότητα.
Το τραγούδι Guantanamera συνήθιζαν να το τραγουδούν οι εργάτες στους αγρούς, οι άνθρωποι στις αυλές τους, τις γιορτές τους ή τις λύπες τους για να περνούν τον χρόνο τους, βασίζεται στην γουαχίρα, την παραδοσιακή μουσική του νησιού, ξεκινούσε πάντα με τον ίδιο τρόπο (Guantanamera, Guajira Guantanamera – κοπέλα από το Κουαντάναμο) και στην συνέχεια συμπληρώνονταν από πολλούς και διαφορετικούς στίχους, ανάλογα με την περίσταση, των ποιημάτων του κουβανού ήρωα Jose Marti.
Η πρώτη του δημόσια αυτοσχέδια εκτέλεση έγινε από τον Χοσέ Φερνάντζεζ Ντίαζ το 1976 στο Πάρκο Λένιν στην Αβάνα και από τότε το έχουν τραγουδήσει αμέτρητοι μουσικοί όπως ο Jose Feliciano, οι Los Lobos και οι Buena Vista Social Club. Θεωρήθηκε τραγούδι των συνδικαλιστών και ήταν μεταξύ εκείνων που πρόσφατα τραγουδήθηκαν για την ειρήνη σε μια εκτέλεση αποτελούμενη από πάρα πολλούς μουσικούς ανά τον κόσμο.
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %
1
0
Average Rating