G.O.T 07 - Μια σαπουνόπερα επικής φαντασίας.

Read Time:3 Minute, 15 Second

Εξαιρουμένου του Άρχοντα των δαχτυλιδιών, το epic fiction πιθανόν δεν έχει αφήσει κάποια σημαντική παρακαταθήκη στην λογοτεχνία. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων το ίδιο ισχύει και για το science fiction και όσο κι αν αυτό πληγώνει τους φίλους του είδους – ένας απ’ τους οποίους είμαι κι εγώ – είναι η αλήθεια. Ο χώρος της φαντασίας είναι γενικότερα γεμάτος από κακά βιβλία και παρότι συνολικά ποτέ δεν πρόσφερε κάτι αξιόλογο στην λογοτεχνία, υπάρχουν ενδιαφέροντα έργα που μπορεί κάποιος να διαβάσει και τα οποία υπηρετούν συνειδητά το κοινό τους. Τα λεγόμενα και ως popcorn fiction. Στον χώρο της επικής φαντασίας, δημιουργοί όπως ο R. A Salvatore, ο Steven Erikson ή ο J. R. Martin είναι ορισμένοι απ’ τους χαρακτηριστικούς εκπρόσωπους του είδους που αφηγείται ιστορίες για σπαθιά, δράκους και πριγκηπέσες. Παρόλαυτά, κάθε φορά που η συζήτηση φθάνει στο G.O.T μου δίνεται η αίσθηση πως το θέμα έχει τεθεί σε τελείως άλλη βάση. Σαν να πρόκειται να αποκωδικοποιήσω κάποιο λογοτεχνικό αριστούργημα ενός mastermind που ήρθε στην επιφάνεια παρουσιάζωντας πράγματα που δεν έχουμε ξαναδεί.

Από την άλλη, η τηλεοπτική μεταφορά του Game Of Thrones είναι μάλλον ένα διαφορετικό ζήτημα και η 7η σεζόν έφθασε ως η αρχή μιας κατακλείδας ενός μεγάλου κύκλου με αρκετές ωραίες αλλά και πολλές βαρετές στιγμές.

Σημειωτέον, ο τελευταίος κύκλος έχει ξεφύγει ήδη μπροστά από τα βιβλία του Martin και πιθανόν αυτός είναι ο λόγος που σε επίπεδο storyline το G.O.T φέτος κρέμασε περισσότερο από ποτέ. Καταστάσεις και χαρακτήρες που επεξεργάσθηκαν σιωπηρά επί έξι χρόνια βρέθηκαν ξαφνικά ενωμένοι και το κενό αυτής της επιτάχυνσης πασπαλίστηκε από ένα οφθαλμόλουτρο δράσης και εφέ.

Πέρα από την οπτική πανδαισία, λοιπόν, η 7η σεζόν μας άφησε με αρκετά ακατανόητα ταξίδια…
6c0j7hq (1)

κάποιες εντελώς ρηχές στιγμές…

και γενικότερα συμβάντα που δεν βοηθούν καθόλου την αμυδρή αίσθηση που έτσι κι αλλιώς είχαμε γι έναν κόσμο που προσπαθεί να συμπεριλάβει τα πάντα δίχως προγενέστερη εξοικείωση. Αν κάποια στιγμή όλο αυτό έμοιαζε κάπου να οδηγεί, πλέον έχασε τον δρόμου του…

Σε γενικές γραμμές το μονοπάτι του Game Of Thrones μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια μου θυμίζει έντονα εκείνο που όλες σχεδόν οι διάσημες παραγωγές ολκής κάποτε πήραν – βλέπε Star Wars -: Ένα trademark τύπου δώσε ότι θέλει ο λαός προς εμπορική αξιοποίηση.

Με 5 επεισόδια να απομένουν, το G.O.T είναι λες και σκέφτεται πως θέλει επιτέλους να μας ξεφορτωθεί. Η ουσία που δεν μπορεί – και λόγω είδους – να φθάσει πλέον δείχνει να στερείτε και του υπόβαθρου – που πάντως ιχνηλατήθηκε επί 6 σεζόν – το οποίο συνήθως καλύπτει το κενό και η διασταύρωση των γεγονότων με παράλληλες πλοκές και χαρακτήρες – συνηθισμένη μανιέρα στο είδος για να σπάσει η γραμμικότητα – συνέβη τόσο βιαστικά που ότι παρακολουθήσαμε έχασε ελαφρώς το νόημα του.

Ποια είναι η τελική εντύπωση; Το Game Of Thrones είναι ένα αξιοπρόσεχτο blockbuster με κάμποσες καλές στιγμές. Ως τώρα δεν υπήρχε κάποιος λόγος να κριθεί αυστηρά. Ο Martin μάλλον κάνει αξιόμαχη προσπάθεια να στήσει ένα δικό του σύμπαν με – δυστυχώς – δανεισμένα υλικά και αυτό από μόνο του είναι ένα επίτευγμα που αξιολογείτε – προφανώς και εκατοντάδες εκατομμύρια δεν πονταρίστηκαν στο έργο του για το τίποτα -. Σίγουρα είναι ευχάριστο να βλέπεις ιππότες και δράκους στην μικρή οθόνη αλλά για να πάρουμε την σειρά περισσότερο στα σοβαρά θα πρέπει και η ίδια να προσπαθήσει περισσότερο να κερδίσει τα μειονεκτήματα της.

Τελικά, ο 7ος κύκλος αναδεικνύει περισσότερο απ’ όλους τους προηγούμενους τις αρετές αυτής της παραγωγής και εκθέτει τα ελαττώματα της. Με όλη την έμφαση στο οπτικό αποτέλεσμα το G.O.T έγινε επική σαπουνόπερα του “συνέβη αυτό ,συνέβη το άλλο και συνέβη εκείνο ” περισσότερο από ποτέ. Ευχάριστη μεν, σαπουνόπερα δε, χτισμένη για νεότερο κοινό.

Για την ιστορία, σημειώνω πως πραγματικά καλές σειρές αυτού του καλοκαιριού όπως το Twin Peaks αγνοήθηκαν σχεδόν παντελώς στην χώρα και για να προλάβω όσους θα προτρέξουν, όχι, δεν έχω σκοπό να διαβάσω όλα τα βιβλία του G.O.T για να καλύψω τα κενά της σειράς, μιας και είναι υποχρεούται να το κάνει μόνη της.

Αυτά.