Κάστρα στην άκρη των λόφων. Δράκοι που πετούν πάνω από ολόλευκα σύννεφα και καταγάλανους ουρανούς βγαλμένους από την κάμερα του ολοκαινούργιου iphone. Βασιλιάδες με άσπρα γένια και σέλινο ανάμεσα στα δόντια που περιμένουν την γυναίκα τους να γεννήσει τον πρωτότοκο γιο. Πριγκίπισσές με ξανθά μαλλιά που προτιμούν να παίζουν μπάλα με τα αγόρια από το να πλέκουν κέντημα στο δωμάτιό τους. Βλέποντας το πρώτο επεισόδιο του House of the dragon δεν έμεινα βέβαιος αν είναι πιστό στα βιβλία του G.R Martin (όχι πως θεωρείτε κάποιος φοβερά αξιόλογος συγγραφέας έτσι κι αλλιώς) ή αν απλά είναι ένα ακριβό αφιέρωμα στο κίνημα του metoo.
Στο σενάριο της σειράς, 200 χρόνια πριν η Νταινέρις να τα πάρει εντελώς στο κρανίο κάποιοι πολύ άσχημοι άνθρωποι ζούσαν στο γουέστερος και άραζαν την πέτσα τους με κρασί, γυναίκες και σεξιστικά ανέκδοτα. Η φάση ήταν τόσο ειρηνική που οι βασιλείς κατασκεύαζαν μακέτες κάστρων για να τους πάρει ο ύπνος, έπαιζαν βελάκια από βαλεριανό ατσάλι στους χάρτες και έβγαιναν καβάλα σε δράκους για να στεγνώσουν τα ατίθασα τα μαλλιά τους. Έτσι ένα βράδυ που βρεχε, που βρεχε μονότονα, ο αδερφός του βασιλιά που από καιρό εποφθαλμιούσε τη θέση του αποφάσισε να κάτσει για λίγο στα κρυφά στον σιδηρούν θρόνο αλλά ένα από τα παλούκια από τα οποία είναι κατασκευασμένος του μπήκε στον κώλο και η κραυγή του έκανε τόσο μεγάλη ηχώ μέσα στην τεράστια αίθουσα που είναι μονίμως άδεια γιατί θέλουν να τη βάψουν που τον πήρανε χαμπάρι μέχρι το kings landing.
Σε γενικές γραμμές, το House of dragon είναι ένα ακριβό τηλεοπτικό προϊόν που δεν περνάει απαρατήρητο. Οι φαν του Game of thrones δεν νομίζω πως θα πρέπει να βιαστούν να το κατηγορήσουν μιας μιλάμε για το πρώτο επεισόδιο ενώ όλα δείχνουν πως σύντομα τα πράγματα θα περάσουν στο ψητό. Παρόλα αυτά το γράψιμο, το σετάρισμα και η γενικότερη διεκπαιρέωση δεν δείχνουν πως το όλο κόνσεπτ θα ξεφύγει από την σαπουνόπερα επικής φαντασίας στην οποία ανήκει και το πρώτο μέλος της διλογίας. Τα καταπληκτικά CGI και ο σκασμός από τα χρήματα που έχουν επενδυθεί μας επιτρέπουν να δούμε πράγματα που παλιότερα σπάνια εμφανίζονταν στο σινεμά, παρόλα αυτά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να βλέπουμε δράκους και πανύψηλα κάστρα με το πρώτο δευτερόλεπτο. Ο κόσμος του Martin ποτέ δεν μου άρεσε και όπως και στο Game of thrones οι καταστάσεις δεν μοιάζουν να υπακούν σε κάποιο σταθερό γνώμονα, όμως ευχαρίστως θα δώσω την ευκαιρία στη σειρά να ξεπεράσει τα γουργουρητά των δράκων και την (μόνιμη) απουσία ατμόσφαιρας μέχρι να βρει τα πατήματα της μιας και πιστεύω πως στο μέλλον θα έχει τις στιγμές της.
Βαθμολογία: 7/10
More Stories
Lord of the rings: Rings of Power – Αρχοντας των δαχτυλιδιών: Τα δαχτυλίδια της δύναμης
Τόσο βαρετή, ασύνδετη και αμήχανη που πηγαίνει τσάμπα το φαγητό που θα παραγγέλλεις για να την δεις.
The Queen’s Gambit – Το Γκαμπί της Βασίλισσας
Λίγους μόλις μήνες πριν, παρακολουθώντας την ταινία "Το πιο ψυχρό παιχνίδι", είχα εκφράσει την επιθυμία να γυριστούν ακόμα περισσότερες ταινίες...
Οζαρκ
Σε γενικές γραμμές, το Όρζακ δεν είναι μια από εκείνες τις σειρές τις οποίες συνηθίζω να παρουσιάζω. Δεν είναι ούτε τόσο καλή, ώστε να γράψω κάτι για εκείνη, ούτε αρκετά κακή, ώστε να αξίζει διακωμώδησης. Ο μοναδικός λόγος που θα ασχοληθώ μαζί της είναι γιατί μου δημιούργησε τόσα τραύματα, που ο ψυχολόγος μου μού είπε πως θα ήταν καλό να μιλήσω σε κάποιον για εκείνη…
Designated Survivor – O επιζών της επόμενης μέρας
Ο Επιζών της επόμενης ημέρας είναι μια σειρά του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίφερ Σάδερλαντ, η οποία σε γενικές γραμμές θυμίζει μια πίτσα που το πρώτο της κομμάτι μοιάζει πεντανόστιμο αλλά καθώς η ώρα περνάει γίνετε τόσο χειρότερη, που τελικά συνειδητοποιείς πως τα υλικά της είναι εντελώς μπαγιάτικα και δεν θα ξανα παραγγείλεις ποτέ από αυτό το μαγαζί.
The Witcher – Ο γητευτής
Το μεγαλύτερο ποσοστό των βιβλίων φαντασίας είναι σκουπίδια, έγραφε κάποτε ο Στάνισλαβ Λεμ στις κριτικές του, αναφερόμενος μεταξύ άλλων σε...
Average Rating