Read Time:5 Minute, 26 Second

https://vimeo.com/127914611

Σύμφωνα με την Ακαδημία, το περυσινό βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας απονεμηθηκε στον Bob Dylan γιατί δημιούργησε νέες ποιητικές οδούς στην Αμερικάνη τραγουδοποιία (for having created new poetic expressions within the great American song tradition). Όσο κι αν η απόφαση προκάλεσε αντιδράσεις, η αιτιολόγηση ήταν τουλάχιστον εύστοχη: Ο Dylan έβαλε στην μουσική τον εαυτό του και γι αυτό έγραψε τραγούδια με τρόπο που κανείς άλλος δεν είχε κάνει, πότε προσεγγίζοντας και πότε παίρνοντας απόσταση από το Αμερικάνικο Folklore.

Κατά την βράβευση του στο Kennedy Center Hall το 1997, ένα παραδοσιακό Αμερικάνικο Gala το οποίο έχει τιμήσει διάφορους σπουδαίους δημιουργούς για την πολιτιστική τους προσφορά, ο Bruce Springsteen, που εκείνο το βράδυ τραγούδησε το The times are a Changin, είπε: Ο Dylan έγραψε τα τραγούδια του την εποχή που μια κοινωνία εξερράγη και που ο ίδιος είχε το θάρρος να σταθεί σ’ αυτή τη φλόγα και να αποτυπώσει τον ήχο της έκρηξης. Αν και αρκετά ρομαντικός στον λόγο του, ο Springsteen έκφρασε ποιητικά την πραγματικότητα: Η καθολική αποδοχή μέσα από ένα τόσο προσωπικό ύφος είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο. Το φαινόμενο Dylan.

Ο Dylan γνώρισε την Patti Smith το 1975 και στην πρώτη τους συνάντηση σε κάποια παρασκήνεια τη ρώτησε, ξέρεις κάποιον ποιητή εδώ τριγύρω; κι εκείνη του απάντησε, δεν κάνω παρέα με ποιητές, η ποίηση είναι σκατά.

Πίσω τότε, η Patti Smith ήταν  ο τύπος της σκληροπυρινικής φεμινίστριας που μόνο ως διασημότητα μπορούσε να επιβιώσει. Παρόλα αυτά, αργότερα παραδέχθηκε πως δεν έπρεπε να έχει μιλήσει με αυτόν τον τρόπο και πίστεψε πως ο Dylan δεν θα της ξαναμιλούσε. Λίγο καιρό μετά όχι μόνο το έκαναν, αλλά έγιναν καλοί φίλοι και συμμετείχαν από κοινού σε κάποιους δίσκους. Μάλιστα, στην τελετή βράβευσης του από την Ακαδημία ήταν εκείνη που τραγούδησε – αμήχανα – ορισμενα δικά του τραγούδια.

Αν και πολλά μπορώ να πω για την Smith, η αρμονία της φωνής της έχει την δική της θέση στην γλυκιά πλευρά του ροκ. Κάθε φορά που αποδέσμευε τον εαυτό της από τις φεμινιστικές της ρίζες, απέδιδε με αξιοζήλευτη πληρότητα ότι τραγουδούσε. Απόδειξη το εξαιρετικό tribute album που κυκλοφόρησε το 2007.

To Twelve είναι η απάντηση πως τίποτα δεν συμβαίνει κατά τύχη όταν μιλάμε για τραγουδιστές παγκόσμιας εμβέλειας. Η Smith μπορεί να είχε φθίνουσα πορεία στην μουσική βιομηχανία και η φιλοσοφία ζωής της να μην βρήκε ποτέ ανάλογες κοινωνικές προεκτάσεις ώστε να εδραιωθεί σε κάποιο status, όμως η μουσική της εφυία παρουσιάζεται αναμφίβολα σε αυτόν το δίσκο. Τραγουδώντας ένα σωρό κλασικές επιτυχίες όπως το Gimme Shetler ή το White Rabbit η Patti Smith, αν και κάποτε είπε στον Dylan πως συχαίνεται τους ποιητές, κάνει μια ποιητική ανακεφαλαίωση σε δώδεκα κλασικά τραγούδια.  Ανάμεσα τους  κι ένα από τα λιγότερο γνωστά του Dylan, το Changing Of The Guards. Η μόνη στην ουσία διασκευή που έγινε ποτέ στο κομμάτι.

O Dylan αρχικά ηχογράφησε το τραγούδι το 1978. Ήταν το τέλος της περιόδου του χωρισμού του από την δεύτερη γυναίκα του Sarah Jane στην οποία αναφέρθηκε σε πάμπολα κομμάτια. Αναμεσά τους το Dont Think Twice αλλά και το Sarah Jane, που θεωρείτε ένα από τα χειρότερα του. Πάντως, ο ίδιος σίγουρα δεν ήταν επιπόλαιος δημιουργός και αξίζει να αναφερθεί πως εργάστηκε για το Hurricane περίπου 6 μήνες προκειμένου να το τελειοποιήσει. Αναζητώντας στο διαδίκτυο για το μήνυμα των στοίχων κατάλαβα πως δεν ήμουν ο μόνος που είχα απορία. Κάποιοι λένε πως γράφτηκε για την Sarah ενώ κάποιοι άλλοι για ένα ασήμαντο γεγονός. Ακόμη και στην εποχή του Internet σαφής εξήγηση δεν υπάρχει και μιας που μιλάμε για ένα τόσο σφιχτό στιχουργικά τραγούδι, αν δεν είναι μαγεία ο τρόπος με τον οποίο ξεγλιστρά ανάμεσα στα νοήματα τότε τι είναι;

Εκείνο που τελικά μας μένει είναι να δούμε που μας ταξιδεύει. Πιθανόν σε έναν ευήλιο τόπο που τα σπουδαία πράγματα για τα οποία  μιλούν οι ποιητές συμβαίνουν. Σε ένα μέρος που μόνον ο ίδιος και η Patti Smith πιθανόν έχουν ξεκάθαρο μέσα τους, σέρνοντας τόσο καλά την μουσική πίσω τα  λόγια.

Με στοίχους σαν κι αυτούς ο  Dylan πράγματι άνοιξε έναν δικό του τρόπο έκφρασης. Και οι δρόμοι έκφρασης του, είτε εκείνοι των πολυσήμαντων αυθερεσιών και των εικόνων του Changing of the guards είτε της αμεσότητας του The times are a changin και του a hard rain is gonna fall αξίζουν, αν όχι να βραβεύονται, σίγουρα κατά καιρούς να μνημονεύονται.

Μπορείτε να ακούσετε την αυθεντική εκτέλεση του τραγουδιού εδώ.

Sixteen years
Sixteen banners united over the field
Where the good shepherd grieves
Desperate men, desperate women divided
Spreading their wings ‘neath the falling leaves
Fortune calls
I stepped forth from the shadows to the marketplace
Merchants and thieves, hungry for power, my last deal gone down
She’s smelling sweet like the meadows where she was born
On midsummer’s eve, near the tower
The cold-blooded moon
The captain waits above the celebration
Sending his thoughts to a beloved maid
Whose ebony face is beyond communication
The captain is down but still believing that his love will be repaid
They shaved her head
She was torn between Jupiter and Apollo
A messenger arrived with a black nightingale
I seen her on the stairs and I couldn’t help but follow
Follow her down past the fountain where they lifted her veil
I stumbled to my feet
I rode past destruction in the ditches
With the stitches still mending ‘neath a heart-shaped tattoo
Renegade priests and treacherous young witches
Were handing out the flowers that I’d given to you
The palace of mirrors
Where dog soldiers are reflected
The endless road and the wailing of chimes
The empty rooms where her memory is protected
Where the angels’ voices whisper to the souls of previous times
She wakes him up
Forty-eight hours later, the sun is breaking
Near broken chains, mountain laurel and rolling rocks
She’s begging to know what measures he now will be taking
He’s pulling her down and she’s clutching on to his long golden locks
Gentlemen, he said
I don’t need your organization, I’ve shined your shoes
I’ve moved your mountains and marked your cards
But Eden is burning, either getting ready for elimination
Or else your hearts must have the courage for the changing of the guards
Peace will come
With tranquility and splendor on the wheels of fire
But will bring us no reward when her false idols fall
And cruel death surrenders with its pale ghost retreating
Between the King and the Queen of Swords

About Post Author

GMoust

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Αφήστε μια απάντηση

Previous post G.O.T 07 – Μια σαπουνόπερα επικής φαντασίας.
Next post Dunkirk – Το μετέωρο βλέμμα του Tom Hardy.
Close