Το πιο ψυχρό παιχνίδι - The coldest game

Read Time:2 Minute, 59 Second

Βαρσοβία 1962. Ο ψυχρός πόλεμος είναι στο αποκορύφωμά του. Η Ρωσία παράγει μόνον βότκα, Κουμουνισμό και πυρηνικά όπλα. Η Αμερική αγωνιά να σώσει την Κούβα και την ανθρωπότητα. Στην μέση όλων ένα παιχνίδι σκάκι. Κάθε κίνηση και κρυπτογραφημένο μήνυμα. Ρώσοι υπνωτιστές σαμποτάρουν την παρτίδα. Υποβρύχια περνούν κάτω απ΄τους νιπτήρες της Αμερικάνικης αποστολής. Ελικόπτερα απογειωνόνται. Πύραυλοι εκτοξεύονται. Αθώοι δολοφονούνται. Οι θεατές σκουπίζουν τον ιδρώτα τους σε πετσέτες με σφυροδρέπανα. Τι θα συμβεί Θεέ μου τελικά; Θα δει ο Αμερικάνος το ΜΑΤ σε τρεις κινήσεις ή θα καταστραφεί η υφήλιος;

*Ultra evil Ρώσος πράκτορας με χόμπι την καταστροφή του κόσμου.*

Η ταινία είναι προφανώς εμπνευσμένη από την θρυλική παρτίδα του Βobby fischer με τον Spassky και ομολογώ πως το σενάριο κατασκοπίας με φόντο τον ψυχρό πόλεμο και άξονα ένα παιχνίδι σκάκι είναι ενδιαφέρουσα ιδέα. Στην πραγματικότητα, ένας ανάλογος σκακιστικός αγώνας έχει χαρίσει στον παγκόσμιο κινηματογράφο μια υπέροχη ταινία και πιστεύω πως το συγκεκριμένο εύρημα έχει ακόμα περισσότερα να προσφέρει. Με μια σημαντική προϋπόθεση: να γνωρίζεις και δυο πράγματα γι αυτό εφόσον το χρησιμοποιείς ως μόχλευση στο σενάριο. Θέλω να πω, τόσα χρήματα ξόδεψες σε εφέ, μην κρεμάς την υπόθεση επειδή βαριέσαι.

Ο Χάρος παίζει σκάκι με έναν Ιππότη στο αριστούργημα του Ingmar Bergman

Δυστυχώς, αυτό που με ενοχλεί περισσότερο στην ταινία, είναι πως αξιοποιεί τον βασικό της άξονα τόσο επιφανειακά που αδικεί τον ίδιο της τον εαυτό. Μια κορυφαία παρτίδα μπορεί να κρύβει πίσω της φοβερές μάχες υποβάθρου, εγωισμού και χαρακτήρα και δίνατε να πυροδοτήσει καταπληκτικά δεύτερα επίπεδα, αν αξιοποιηθεί αλληγορικά. Κρίμα και πάλι κρίμα, όλος ο αγώνας να είναι μια τόσο κακή καρικατούρα. Επίσης, αυτό που με ενοχλεί λιγότερο, είναι πως το “πιο ψυχρό παιχνίδι” είναι μια καλογυρισμένη Αμερικανιά πρώτου μεγέθους.

Η ταινία εμπνευσμένη από την πραγματική μάχη του Φισερ με τον Σπάρκυ από την οποία είναι εμπνευσμένο το Coldest Game

Στο σενάριο της ταινίας, η μεγαλύτερη ιδιοφυΐα της Αμερικής (ίσως και του κόσμου) τριγυρνά με ένα μπουκάλι τσίπουρο κάπου στους δρόμους της Νέας Υόρκης και κλέβει στα χαρτιά για να πληρώσει το νοίκι. Με τον ψυχρό πόλεμο στα ντουζένια του και μια ντουζίνα πυραύλους έτοιμους να χαλάσουν αν μείνουν λίγο ακόμα στο υπόγειο, μια παρτίδα σκάκι ανάμεσα σε Ρώσους και Αμερικάνους είναι έτοιμη να πραγματοποιηθεί στην Βαρσοβία. Το ταμπλό στήνεται και όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους. Όμως οι Ρώσοι, που δεν ξέρουν να χάνουν, είναι έτοιμοι να εξολοθρεύσουν την ανθρωπότητα αν ο καλός Αμερικάνος βγάλει βασίλισσα με το πιονάκι του. Όλος ο κόσμος τρώει τα νύχια του από την αγωνία και ο Ρώσος ξύνει καταλάθος τα αρχίδια του! Ως γνωστόν στο σκάκι ότι αγγίζεις πρέπει να το παίζεις: τι θα κάνει τώρα άραγε ο Σύντροφος Γιούρι, θα τον πετάξει αναγκαστικά έξω για να γ@μήσεi την αίθουσα και υποχρεωτικά οι Αμερικάνοι θα απαντήσουν με πυρηνικά κατά της Μόσχας;

Ομολογώ πως η ταινία είναι σε αρκετά σημεία προσεγμένη (σε άλλα βέβαια καθόλου) και το σενάριο της έξυπνο. Απλά μου θυμίζει την ευφυΐα που επιστρατεύει ένας ενήλικας για να εξαπατήσει ένα παιδί. Αρκετά με τα κλισέ και τους κακούς Σοβιετικούς που παίζουν ρώσικη ρουλέτα για να σπάσουν την ανοία τους. Και με την ευκαιρία, μιας και ο πρωταγωνιστής μας ξέρει να τετραγωνίζει τον κύκλο, να διορθώνει τον Οπενχάιμερ στα μαθηματικά και να ακουμπά την μύτη του με την γλώσσα του, παραθέτω, για όποιον ενδιαφέρεται, ένα παλιότερο άρθρο μου για την άγνωστη παρτίδα σκάκι μεταξύ Οπενχάιμερ και Αινστάιν.
(διαβάστε το -> εδώ).

Βαθμολογία: 6/10