Dune: μέρος 2ο

Read Time:2 Minute, 32 Second

Σκόνη κι έρημος. Παράξενοι ήχοι. Διάσημοι ηθοποιοί που μιλούν ψιθυριστά στο σκοτάδι. Τεράστια σκουλίκια που ξεπηδούν από την άμμο και ιπτάμενα οχήματα με έλικες που μοιάζουν φτερά κουνουπιών. Στιλέτα, κάπες και artifacts με τα μυστικά του σύμπαντος. Ο δαιδαλώδης λογοτεχνικός κόσμος του DUNE είναι πασπαλισμένος με μπόλικα από τα παραπάνω στοιχεία κατά την μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη και το καταπληκτικό στηλιζάρισμα τις ιστορίας μας δίνει ένα sci-fi που ξεκινά ακριβώς από εκεί που θα έπρεπε, δηλαδή από την ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα που συχνά μοιάζει να προηγείται της ιστορίας με το punch των εφέ να έρχεται στην σωστή στιγμή για να μας κάνει σε πρώτο χρόνο να ξεχαστούμε. Αλλά όχι και σε δεύτερο…

GODDOMN στον διευθυντή φωτογραφίας. WTF BRO? WE ARE NOT WORTHY

Υπάρχουν ελάχιστες ταινίες που κάθε της σκηνή είναι να την πιείς στο ποτήρι. Το DUNE δεν είναι μια από αυτές. Παρόλα αυτά, είναι ότι κοντύτερο. Στην πραγματικότητα, είναι ένα από τα ελάχιστα φιλμ των τελευταίων χρόνων που μπορούν να σε ξεσηκώσουν για να το πας στο cinema με σκοπό όχι να καβλαντίσεις αλλά να δεις ταινία.

Στο σενάριο της ταινίας, ο Τίμοθι Καλαμέ τριγυρνάει στην έρημο από σύμπτωση και ψάχνωντας απελπισμένος μια όαση για νερό σύντομα καταλαβαίνει πως το μόνο υγρό πράγμα σε αυτόν τον άγονο πλανήτη είναι το μουνάκι της Ζεντάγια. Ο φερόμενος Μεσίας της φυλής που υπερασπίζεται το “μπαχαρικό”, την πολυτιμότερη πρώτη ύλη του γαλαξία, είναι ένας άνθρωπος καθόλα ειρηνικός, όταν όμως χρειάζεται να ξεντύσει την Τσάνι, ο Καλαμέ, που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έχει κατορθώσει να ξεκουμπώσει ούτε σουτιέν, αναγκάζεται να πιάσει μαγικά στιλέτα και απο ειρηνοποιός να μετατραπεί σε μουτζαχεντίν για χάρη μιας γυναίκας.

Εν κατακλείδι, το DUNE: μέρος 2ο, είναι μια φανταστική ταινία με πολύ μεράκι, που όμοια της είχαμε πολλά χρόνια να δούμε στον χώρο του sci-fi. Ναι, υπάρχουν ζητήματα στην αφήγηση. Όταν όμως ένας σκηνοθέτης έχει αποφασίσει να πάρει τον δύσκολο δρόμο να παραδώσει ένα τόσο μεγάλο φιλμ στον θεατή με σκοπό να μεγιστοποιήσει την απόλαυση, δεν με ενοχλεί τόσο πολύ. Λίγο όμως το κάνει, γιατί η περιστροφή της ιστορίας γύρω από την αγάπη συχνά με πετούσε έξω και τελικά στα @@ μας η αγάπη. Πήγαμε να δούμε ταινία φαντασίας. Όχι τον Καλαμέτ και την Ζεντάγια να προσπαθούν να φασωθούν σε μια σκηνή που την κρατάνε για να μην την πάρει ο αέρας της ερήμου. Από την άλλη το βιβλίο είναι τόσο δεδαλώδες, που δεν υπάρχει εύκολος δρόμος στην σεναριακή μεταφορά και δυστυχώς εδώ ο σκηνοθέτης επέλεξε μάλλον την γρήγορη οδό του χτισίματος γύρω από την δύναμη του έρωτα… Ας μην ξεχνάμε πως ακόμη και ο David Lynch είχε αποτύχει στο παρελθόν να αποδώσει το βιβλίο όπως θα θέλαμε και μέχρι σήμερα η καλύτερα μεταφορά του έπους, είναι το anime του 1990. Πάνω στο οποίο βασίστηκαν αρκετά τόσο σε επίπεδο εξιστόρησης όσο και φωτογραφίας και τελικά κατάφεραν να τα πάνε και τα δύο ένα βήμα παραπέρα…

Βαθμολογία: 8/10

Fan Made teaser: