Read Time:2 Minute, 48 Second
Εμείς, οι λάτρεις του καλού σινεμά, πρέπει να νιώθουμε ιδιαίτερα τυχεροί που ζούμε στην εποχή του Guillermo del Toro· ενός δημιουργού που μας έχει χαρίσει αριστουργηματικές ταινίες όπως Ο Λαβύρινθος του Πάνα.
Το ίδιο, βέβαια, θα έπρεπε να αισθάνονται και οι έφηβες κοπέλες με φεμινιστικά διλήμματα, για τις οποίες ο σπουδαίος σκηνοθέτης γύρισε Το υδραγωγίο, αλλά και οι φαν του αμετανόητου blockbuster κινηματογράφου, στους οποίους πρόσφερε ένα bromance sci-fi βγαλμένο κατευθείαν από τα παιδικά μας όνειρα — το Pacific Rim.
Όταν λοιπόν μάθαμε πως ένας τέτοιος μαέστρος του goth και της φαντασίας επρόκειτο να σκηνοθετήσει ένα κλασικό μεσαιωνικό αριστούργημα όπως το Frankenstein, η προσμονή μας ήταν μεγάλη: θα κατάφερνε άραγε να προσδώσει κάτι νέο στους χαρακτήρες;
Και πράγματι, το καταφέρνει.
Γιατί αυτή τη φορά, ο δόκτωρ Φρανκενστάιν του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, φτιάχνοντας μέσα από δεκάδες πτώματα το δημιούργημά του, δεν κατασκευάζει ένα τέρας αλλά έναν πολύ κακό ηθοποιό.
Στο σενάριο της ταινίας, κάπου στον βόριο (ή νότιο) πόλο μια μαούνα έχει εγκλωβιστεί σε φελιζόλ και οι ναύτες έχουν ξενερώσει την πέτσα τους. Και ενώ ο καπετάνιος πίνει μπράντι προβληματισμένος ζεστένωντας τα χέρια του σε μια LCD οθόνη που παίζει στο youtube λουπα φωτιάς τζακιού, ένας μυστηριώδης ρακένδιτος άντρας περνάει συμπτωματικά απ’ έξω και οι ναύτες τον χώνουν κατευθείαν να σπρώξει.
Στο μεταξύ, κάπου εκεί στα Χάιλαντς, ο DR Frankestain έχει φάει τόσο πολύ ξύλο από τον πατέρα του που καμία γυναίκα δεν τον θέλει. Έτσι αποφασίζει να κατασκευάσει έναν Frankestain Junior για να την πέφτει στις γυναίκες και να γαμάει αυτός. Και ενώ το κόλπο δείχνει αρχικά να λειτουργεί και φορτώνουν την γυναίκα του αδερφού του για παρτούζα, ο DR Frankestain θυμάται στο αμάξι πως έχει ξεχάσει να βάλει στον Junior πουλί και ο δεύτερος έκτοτε ξεκινάει να τον κυνηγάει με άπειρα νεύρα που δεν μπορεί να γαμήσει!
Όλα μέσα
Εν κατακλείδι, η αγάπη του del Toro για το τέρας είναι τόσο έντονη, που αποδυναμώνει την προσέγγισή του, απλοποιώντας τη σύνθετη και ασταθή δυναμική ανάμεσα στον δημιουργό και το δημιούργημα — τη δυναμική που θα έπρεπε να κινεί τον συναισθηματικό και δραματικό πυρήνα της ταινίας.
Η ταινία παραλλάσσει αρκετές από τις θεμελιώδεις υπαρξιακές και «βιβλικές» αναζητήσεις του έργου, τις μεγάλες ανθρώπινες ιδέες γύρω από τον άνθρωπο και το πεπρωμένο του, οι οποίες σφράγισαν το έργο της Μέρι Σέλλεϊ ως διαχρονικό αριστούργημα. Αντ’ αυτού, εισάγει δικές του ιδέες που φαντάζουν εισαγώμενες και μετέωρες, αφήνοντας τον θεατή σε σταυροδρόμια.
Η παραγωγή είναι προσεγμένη· ωστόσο, ενώ υπήρχαν όλα τα εχέγγυα για μια κινηματογράφηση που θα αξιοποιούσε στο έπακρο το γοτθικό ύφος —το σκοτάδι, τη βροχή, την ατμόσφαιρα— το βάρος τελικά πέφτει στα κοστούμια, τα οποία, αν και ευφάνταστα, δείχνουν συχνά αμήχανα.
Τέλος, δεν μπορώ να θυμηθώ καμία κινηματογραφική μεταφορά λογοτεχνικού έργου που, επιχειρώντας να αναπλάσει το όραμα του δημιουργού, να πέτυχε πραγματικά τον στόχο της. Η ταινία δεν υπερβαίνει τις αδυναμίες της· αντιθέτως, εστιάζει το βλέμμα του θεατή σε αυτές. Οι πομπώδεις διάλογοι είναι ψυγματικοί και δανισμένοι και φλερτάρωντας με τον βερμπαλισμό μετα βίας αποφεύγουν την παράδοση στον διασυρμό.
Αν ο del Toro στόχευε να δημιουργήσει έναν Φρανκενστάιν αρεστό στους περισσότερους, πιθανότατα πέτυχε τον σκοπό του — ως προς τα likes. Όμως το αποτέλεσμα, γυμνό από καλλιτεχνική ουσία, φλερτάρει περισσότερο με τον ευφημισμό παρά με την αλήθεια.
Βαθμολογία: 3/10
Trailer
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %
0
0
Average Rating