Read Time:2 Minute, 56 Second
Περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να γράψω αυτό το review και αυτή ήρθε σήμερα, στο ρεπό μου, 25η Μαρτίου, πίνωντας ελληνικό καφέ, βλέπωντας την γαλανόλευκη να κοιματίζει έξω από το παραθυρό μου και τα παιδιά να περνούν από κάτω της ντυμένα τσολιαδάκια, καπνίζωντας ένα τσιγάρο και ακούγωντας Γιώργο Νταλάρα.
Έχω δει το Minore εδώ και αρκετό καιρό. Πρώτα στο σινεμά, ύστερα στο ιντερνετ πολλές φορές και μετά έκλεισα ξανά εισιτήριο για τον κινηματογράφο χωρίς όμως να πάω, απλά και μόνο για να στηρίξω τους δημιουργούς της. Χωρίς να είμαι απόλυτα βέβαιως για το παρακάτω, νομίζω πως οι δημιουργοί της ταινίας είχαν το σενάριο εδώ και χρόνια έτοιμο στο συρτάρι τους αλλα περίμεναν κι εκείνοι την κατάλληλη στιγμή για να το μεταφέρουν στην μεγάλη οθόνη, δηλαδή φέτος – 20 χρόνια ακριβώς από την κατάκτηση το euro 2004 από την εθνική μας ομάδα. Και ναι, μια τέτοια ημέρα, ένα τέτοιο έτος, γιατί να μην το παραδεχτούμε και γιατί να είναι ταμπού πως η καλύτερη ταινία του κόσμου, κι αν όχι του κόσμου, σίγουρα του euro, είναι ελληνική και λέγεται Minore.
Πως αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να αξιολογήσει μια ταινία η οποία, έστω και ονομαστικά, περιλαμβάνει ένα κράμα σύγχρονης και πασοκικής Ελλάδας, ρεμπέτικου και heavy metal, Τσαρούχη και Κθούλου. Έχει επηρροές από Ταραντίνο, Ρομπερτ Ροντρίγκεζ, Καρυωτάκη και Μιχάλη Κακογιάννη. Και όλα αυτά σε μια πρόταση (έστω δύο, αλλά για λόγους συντακτικούς) και υπό την σκέπη ενός Μπορχικού μαγικού ρεαλισμού. Αν υποθέσουμε πως όλα αυτά τα διαβάζατε στο εξώφυλλο μιας βιντεοκασέτας οριακά τοποθετημένης λίγο μπροστά απο το παραβάν με τις τσόντες τη δεκαετία του ’90. Δεν θα σκεφτόσασταν πως αυτό το φιλμ πρέπει να κατέκτησε όλα τα Όσκαρ τη χρονιά που βγήκε;
Cinematic Experience: Την ταινία την είδα σε ένα άδειο Cinema στο Ίλιον, στο οποίο βρισκόμουν μόνο εγώ με ένα φίλο μου και ένα ζευγαράκι το οποίο προφανώς είχε έρθει εκεί για να φασωθεί επειδή περίμενε να βρει τον κινηματογράφο άδειο.
Στο σενάριο της ταινίας, ένας ναύτης που γυρίζει από υπερατλαντικό ταξίδι ψάχνει εσπευσμένα να βρει καμιά γκόμενα για να γ@μήσει αλλά αντ’ αυτού βρίσκει τον χαμένο του πατέρα. Στο μεταξύ, ένας Manowar’ας κάνει deadlifts ακούγωντας το Thor καθώς ο Τσαρούχης που ψάχνει απεγνωσμένα στα στενά του Πειραιά κάποιον ναύτη να θοπεύσει τελικά βρίσκει το Κθούλου. Γενικά, κανείς δεν βρίσκει αυτό που ψάχνει σε αυτή την ταινία. Ούτε καν ο ταξιτζής, που ψάχνει απλά για πελάτη αλλά καταλήγει να χτυπήσει ένα ιπτάμενο χταπόδι που πετάγεται από το ΣΤΟΠ με το ταξί του. Θα καταφέρουν στο τέλος οι ήρωες της ταινίας μας να ολοκληρώσουν το κάρακτερ αρκ τους πριν σώσουν την Ελλάδα από το πλάσμα του βυθού; Μυστήριο. Δράση. Αγωνία.
Εν κατακλείδι, το Minore είναι ένα ενδιαφέρον κινηματογραφικό ενχείρημα το οποίο δεν έχω καμία διάθεση να κατακρεουργήσω με βαθυστόχαστες κριτικές αφού το απόλαυσα γι αυτό που είναι. Δηλαδή ένα ταινιάκι που δημιουργήθηκε με αγάπη και σκοπό να μας κάνει να χαμογελάσουμε. Έχει τις στιγμές του, είναι σίγουρα ταινία της “φάσης” και όσοι την εκτιμήσουν γι αυτό που είναι και την δουν όπως της αρμόζει, δεν θα απογοητευτούν. Στην τελική, αν τέτοιες προσπάθειες βρουν το κοινό τους και στηριχθούν, μπορούν να εξελιχθούν και να μας χαρήσουν, γιατί όχι, ακόμη και διεθνούς βεληνικούς παραγωγές. Όπως ακριβώς ο Λάνθημος που από τον “Κυνόδοντα” κατέληξε στο “Poor Things”.
Βαθμολογία: 7/10
Fanmade teaser trailer
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %
0
0
Average Rating